Hoe worden we ondersteund?
Om te werken aan onze ambities en ons te kunnen focussen op de kerntaken (het bieden van de juiste zorg aan patiënten), wordt Fivoor ondersteund door verschillende afdelingen.
De denkbeelden uit onderstaande modellen/richtlijnen vormen de uitgangspunten voor de klinische behandeling van onze patiënten. Vanuit dit gedachtegoed willen we het gedrag van de patiënten beïnvloeden. Deze theoretische grondslag wordt vertaald in uitgangspunten om te werken met de doelgroep binnen Wier en geven richting aan onze keuze van kaders, modellen of middelen die gehanteerd worden en daarmee aan het concrete handelen van onze professionals.
Uitgangspunt in de behandeling is een holistisch mensbeeld. Met het holistische mensbeeld wordt bedoeld dat het psychische en lichamelijke nauw samenhangen en elkaar beïnvloeden.
De denkbeelden uit bovenstaande modellen vormen de uitgangspunten voor de behandeling van onze patiënten. Vanuit dit gedachtegoed willen we het gedrag van de patiënten beïnvloeden. Aan het ontstaan en beloop van de psychiatrische stoornis en de totstandkoming van het delict kunnen zowel biologische, psychologische als sociale aspecten ten grondslag liggen (biopsychosociaal model).
Het doel van de behandeling is rehabilitatie (‘GGZ’) en resocialisatie (‘Justitie’). Er is niet alleen aandacht voor de ziekte van de patiënt en/of het problematische gedrag/gepleegde delict, maar voor zijn hele persoon en individuele levensverhaal, zoals zijn voorgeschiedenis, zijn culturele en levensbeschouwelijke context, zijn persoonlijkheid, zijn lichaamsbeleving, zijn naaste omgeving, zijn stoornis of handicap in de huidige en voorliggende (behandel)context, zijn capaciteiten, vaardigheden en (ontwikkelings-)mogelijkheden, en zijn toekomst. Bij de behandeling streven we er naar onze patiënten weer deel te laten nemen aan de maatschappij, eventueel met een vorm van (blijvende) ondersteuning.
De SGLVG (+) -patiënten hebben behandeling nodig die rekening houdt met de verstandelijke beperking, achterstand in sociale en emotionele ontwikkeling, vaardigheidstekorten, psychische problemen, psychiatrische aandoeningen, verslaving en risicovol (delict) gedrag. Het in elkaar grijpen van verstandelijke beperking, psychopathologie en risicovol (delict) gedrag zorgt voor complexe problematiek die vraagt om een gespecialiseerde multidisciplinaire en integrale behandeling.
Wier heeft door de jaren heen een traditie op gebouwd van menswaardige zorg, gebaseerd op respect voor de eigenheid van iedere cliënt, op gelijkwaardigheid in het contact en op het zoeken naar kansen en mogelijkheden voor verandering en ontwikkeling van de individuele cliënt. Het competentiemodel sluit goed aan bij visie en manier van werken binnen Wier. Het helpt ons om (nog) meer methodisch te werken, binnen alle disciplines, vanuit een gemeenschappelijke taal en met de gezamenlijke gerichtheid op mogelijkheden en ontwikkeling van onze cliënten.
De nadruk in dit model ligt op het aanleren van vaardigheden – onder het motto ‘niet afleren maar aanleren’. Competentievergroting blijkt een motiverende benadering: het is immers fijner om op mogelijkheden te worden aangesproken dan op problemen. Versterken van (mogelijke) krachten is fijner dan het moeten afleren van ‘verkeerd’ gedrag, waar een cliënt misschien wel jaren op heeft moeten leunen om zich staande te houden in een (te) moeilijke en onveilige omgeving.