Hoe is het om als basis- en GZ-psycholoog in de forensische zorg te werken? Om patiënten met verschillende problematieken de beste behandeling te geven, is het zaak om onderzoekend en flexibel te zijn, vertellen psychologen Kubra en Myrthe.
Voor een basispsycholoog is Fivoor een erg inspirerende werkomgeving, zegt Kubra, basispsycholoog op de Forensische Psychiatrische Kliniek (FPK) in Poortugaal. “Je hebt te maken met mensen met allerlei soorten problematiek, zoals schizofrenie, psychoses etc. Dat houdt je scherp.” Het is de uitdaging om als basispsycholoog aansluiting te vinden bij de patiënten, aldus Kubra. “Zodat je samen aan de leerdoelen kunt werken en zorgt dat de patiënt niet meer terugvalt in zijn oude gedrag. Dat vind ik een heel bijzonder proces.”
Een proces dat niet altijd makkelijk verloopt, weet ook Kubra. “Helaas zien niet alle patiënten in dat hun leef- en handelwijze niet goed is. Je wilt graag tot hen doordringen, dat ze zaken anders gaan aanpakken en daar ook zelf verantwoordelijkheid voor nemen. Maar soms is het al heel wat als iemand daar überhaupt over wil nadenken. Als je diegene dan toch weet te raken en te motiveren, is dat heel mooi.”
Risico’s op delictgedrag verkleinen
Risicotaxatie is een belangrijk onderdeel van het werk van Kubra en haar collega’s. Daartoe gebruikt Fivoor het instrument HKT-R, waarbij HKT staat voor Historisch, Klinisch, Toekomst en de R voor Revisie. Met dit wetenschappelijk onderbouwde en verplichte instrument, dat voor de forensische zorg is ontwikkeld, kan worden ingeschat hoe groot de kans is dat een patiënt opnieuw een ernstig delict pleegt. Kubra: “Alles is er op gericht om de risico’s op delictgedrag te verkleinen, zodat de patiënt geen gevaar meer vormt voor zichzelf en voor anderen.”
Psycholoog bij Fivoor
Hoe is het om als psycholoog bij Fivoor te werken?
Persoonlijke ontwikkeling
Daartoe vindt intern veel samenspraak plaats. Niet alleen tussen psychologen onderling, maar ook met andere disciplines. Kubra: “Vanuit ieders expertise geven we samen de behandeling vorm en inhoud.” Tegelijkertijd is er veel ruimte voor persoonlijke inbreng en ontwikkeling, vertelt Kubra. “Als psycholoog moet je goed op hoogte blijven van behandelmethoden en interventies. Daarom leren we tijdens teamdagen van elkaar, bestaat de mogelijkheid tot supervisie en zijn er opleidingsmogelijkheden om door te groeien. Er is in Nederland een grote vraag naar GZ-psychologen en de meeste basispsychologen willen ook doorgroeien tot GZ-psycholoog. Dat kan hier.”
‘Forensische zorg vakinhoudelijk erg interessant’
Eén van die GZ-psychologen bij Fivoor is Myrthe. Ook zij noemt de forensische zorg vakinhoudelijk erg interessant vanwege de diverse en complexe problematiek van patiënten. “Het is steeds weer puzzelen hoe je de behandeling zo goed mogelijk vormgeeft. Kijk, voor depressie bestaat een standaard behandelprotocol. Zo’n leidraad is aan de ene kant heel fijn, maar in onze forensische setting word je gedwongen om creatief en onderzoekend te zijn.”
Om een behandeling goed vorm te kunnen geven, is een juiste diagnostiek essentieel, aldus Myrthe. “Iemands voorgeschiedenis is bekend, maar als hij hier binnenkomt kan zijn toestand toch weer anders zijn. Daarom is het nodig om te onderzoeken welke stoornis iemand heeft, hoe hij tot een delict is gekomen, hoe we de risicofactoren het beste kunnen behandelen etc.”
Maatwerk gevraagd
Als GZ-psycholoog is het volgens Myrthe van belang om nieuwsgierig te blijven en flexibel in de benadering van een patiënt. “Het verschil in problematieken vraagt om maatwerk, creativiteit en doorzettingsvermogen. Maar ook dat je jouw eigen grenzen kent en deze weet aan te geven.” Dat patiënten niet altijd gemotiveerd zijn, noemt Myrthe net als Kubra soms frustrerend. “Dan is het zaak om de samenwerking rond de behandeling zo vorm te geven dat een patiënt er toch van profiteert.”
Het multidisciplinair werken vindt Myrthe een mooi aspect van haar werk. “Door verschillende inzichten bespreekbaar te maken, komen we tot één lijn waar iedereen achter staat. Als GZ-psycholoog is het zaak om complexe trajecten te overzien en verder te kijken dan de waan van de dag. Zo dragen we met elkaar bij aan het doel om patiënten zo goed en veilig mogelijk te resocialiseren.”
