Wat is het effect van behandeling op cliënten met een licht verstandelijke beperking, een psychiatrische stoornis en/ of een forensische achtergrond?
Monique Delforterie en Bren Hesper deden hier van 2013 tot 2018 onderzoek binnen het samenwerkingsverband van De Borg. Fivoor is een van de instellingen die binnen De Borg de handen ineenslaat, samen met Ipse de Bruggen, STEVIG en Trajectum. Alle vier organisaties verzamelen zo veel mogelijk dezelfde gegevens en kunnen daarom over de jaren heen kijken naar veranderingen in het effect van de behandeling. De Borg richt zich op behandeling van mensen met een lichte verstandelijke beperking en ernstige gedrags- en psychiatrische problemen.
Leren met elkaar
De uitkomsten van het onderzoek van Delforterie en Hesper zijn overhandigd aan Theo van Uum, directeur Langdurige Zorg bij het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. “Nadenken over hoe je je werk doet, dat gedegen onderzoeken en daarvan leren met elkaar past bij De Borg-instellingen”, zegt Van Uum over de effectmeting. “Goed dat het onderzoek hierover wordt voortgezet. Ik hoop dat deze manier van onderzoeksmatig en meer methodisch werken navolging vindt in de langdurige zorg.”
Het verschil tussen metingen
Bij het vergelijken van de eerste en de tweede effectmeting is duidelijk geworden dat er in de afgelopen jaren veel meer cliënten ambulant behandeld worden dan tijdens de vorige effectmeting. Om goed in beeld te brengen wat de behandeling zowel klinisch als ambulant doet, volgt ook een effectmeting van de ambulante behandeling. Daarnaast is er een verandering in de doelgroep zichtbaar, wat deels te maken heeft met beleidswijzigingen. Mensen met een verslaving worden bijvoorbeeld niet meer uitgesloten van behandeling. Ook zijn er meer afdelingen met cliënten met een justitiële maatregel bijgekomen in verschillende De Borg-instellingen, dat wil zeggen dat er meer mensen onvrijwillig opgenomen worden.
